لجبازی ...

مشكـــــلات اجتماعــــــی

وقتی كه كودک راه رفتن و تكلم را بياموزد، روش هاي بيان مشكلات هيجانی وی توسعه می يابد. در اين حال ممكن است مشكلات هيجانی خود را از راه  تخريب و عدم تحرک و مخالفت جويی و منفی كاری و مانند اينها ابراز كند. در دو تا سه سالگی كودک گاهی رفتارهایی دارد كه مورد قبول خانواده نيست. والدين بايد پيروي از مقررات اجتماعی را به كودک بياموزند . اگر خواسته والدين عاقلانه و متناسب باشد و نياز كودک به محبت را ارضاء كند ، كودک به تدريج تحت كنترل درخواهد آمد. اما اگر الزام والدين شديد و ابراز محبت آنها به صورت صحيحی نباشد ، طفل ممكن است كه رفتارهاي ناهنجار اين دوره را تشديد كند و امكان دارد كه اين ناهنجاری ها در او تثبيت شوند. طفل خردسالی كه از او انتظارات زيادی دارند و يا نسبت به وی محبت كمی ابرازشده به دو شكل واكنش نشان مي دهد : اولاً ممكن است نهايت كوشش خود را با توانايي محدودی كه دارد، براي انجام تقاضاهای والدين به كار برد و به يک كودک در خود فرو رفته مبدل شود . ثانياً امكان دارد كودک سركشی بار آيد. سركش بودن طفل ممكن است به شكل غير فعال و يا به صورت پرخاشگری باشد.

هرگاه از طفلی كه به شكل غير فعال سركش باشد بخواهند تا كاری را انجام دهد، با خوشرويی قبول می كند ولی  به حدی در انجام آن كار تعلل می ورزد كه هرگز آن كار انجام نمی شود. در صورتی كه بيشتر اطفال سركش مهاجم آشكارا از دستورات سرپيچی می كنند. ولی در هر دو حال، والدين نمی توانند به انتظارات خود در مورد كودكشان جامه ی عمل بپوشانند. كودک سركش مهاجم در مورد هر چيز كه از وی خواسته شود، مخالفت شديد نشان مي دهد و به نظر می رسد كه مجازات برای چنين كودكی مؤثر نخواهد بود. او در قبال كوشش هايی كه برای اصلاحش به كار می رود، مقاومت نشان می دهد و ظاهراً در برابر خشم والدين بی اعتناست. منفی كاری او به صورت فعاليت های خرابكارانه خود نمايی می كند. به نحوی كه اعمال مزبور به مراتب شديدتر از اعمال كودكانه همسن وسالان وی است . رابطه اش با ساير كودكان دشوار است و اغلب منجر به زد و خورد و كشمكش می شود. چنين كودكي بيش از اندازه ، خودبين و قدرت طلب است . كودک غيرفعال سركش ظاهرا مطيع بوده و در رابطه اش با ديگران اشكالات كمتری به بار می آورد ولی بالاخره به همان نتيجه عدم سازش می رسد ؛ بدين معنی كه در حرف تسليم شده اما درعمل آنچه را كه از او خواسته اند انجام نمی دهد. پيوسته موجب ناراحتی والدين مي شود ؛ اما به آن اندازه كه طفل سركش مهاجم مورد تنبيه و مجازات قرار می گيرد، او مجازات نمی شود